Вяргейчык Алена Яфімаўна
Герой Сацыялістычнай Працы. Нарадзілася 5 студзеня 1942 года ў вёсцы Навасёлкі Хойніцкага раёна. Скончыла зоаветтэхнікум у Рэчыцы. З 1960 года працуе цялятніцай у саўгасе «Судкова», а з 1976 года – брыгадзір брыгады па адкормцы маладняку буйной рагатай жывёлы гэтага ж саўгаса.
Званне Героя Сацыялістычнай Працы прысвоена ў 1973 годзе за поспехі ў выкананні абавязацельстваў па павелічэнні прадукцыйнасці і нарыхтоўцы прадуктаў жывёлагадоўлі. Член Прэзідыума Вярхоўнага Савета БССР і дэпутат Вярхоўнага Савета БССР у 1971-75 гг.Узнагароджана двума ордэнамі Леніна.
Мележ Іван Паўлавіч
Беларускі празаік, паэт, публіцыст, драматург, народны пісьменнік Беларусі Іван Паўлавіч Мележ нарадзіўся 8 лютага 1921 года ў вёсцы Глінішча Хойніцкага раёна, Гомельскай вобласці.
Бацькі і.Мележа, Павел Фёдаравіч і Марыя Дзянісаўна, былі малазямельных сялянамі. Бацька, паводле слоў пісьменніка, «з малых гадоў займаўся розным рамяством». Маці ўраджэнка суседняй вёскі Каранёўка, была працавітая, гаспадарчая, любіла спяваць сваё «палескія» песні. У і.Мележа былі сёстры Люба, Тамара, Юлія і браты Расціслаў і Генадзь.
Пасля заканчэння пачатковай школы ў Глінішчах, школы моладзі ў вёсцы Алексічы, сярэдняй школы ў Хойніках, у 1939 годзе паступіў у Маскоўскі інстытут гісторыі, філасофіі і літаратуры.
З першага курса быў прызваны ў Савецкую Армію. Пасля вайсковай службы павінен быў вярнуцца ў інстытут, але пачалася вайна. Улетку 1942 года быў цяжка паранены і адпраўлены ў тыл.
Скончыў Беларускі дзяржаўны ўніверсітэт у 1945 годзе, потым аспірантуру. Выкладаў беларускую літаратуру ва ўніверсітэце, працаваў у рэдакцыі часопіса»Полымя". З 1966 года сакратар, у 1971-74 гг. - намеснік старшыні праўлення Саюза пісьменнікаў БССР. Абіраўся дэпутатам Вярхоўнага Савета БССР (1967-1976), быў старшынёй Беларускага Камітэта абароны міру.
Узнагароджаны двума ордэнамі Працоўнага Чырвонага Сцяга, ордэнамі Чырвонай Зоркі, «Знак Пашаны» і медалямі.
Друкавацца Іван Мележ пачаў у 30-х гадах. У 1939 годзе ў газеце «Чырвоная змена» быў надрукаваны першы верш Мележа «радзіме».
За трыццаць пяць гадоў ён напісаў некалькі раманаў і аповесцяў, два дзясяткі апавяданняў, чатыры п'есы, шэраг нарысаў.
З асаблівай сілай раскрыўся талент і.Мележа ў трылогіі «Палеская хроніка». Гэтая галоўная яго кніга. Трылогія складаецца з трох раманаў: «Людзі на балоце», «Подых навальніцы», «Завеі, снежань».
Цікавы факт. На тэрыторыі Хойніцкага раёна ў роднай вёсцы Мележа Глінішча ёсць груша, пад якой сустракаліся героі рамана «Людзі на балоце» Васіль і Ганна. Цяпер гэта месца найбольш знакавае для маладых закаханых.
У цэлым вобраз Васіля быў узяты з рэальна які жыве чалавека, а вобраз Ганны стаў зборным чынам ўсіх жанчын якія пражываюць на тэрыторыі вёсак Глинище, Алексичи, Кореневка.
Канапелька Ала Іванаўна
Беларуская паэтка Ала Іванаўна Канапелька нарадзілася 14 лютага 1960 года ў вёсцы Небытаў Хойніцкага раёна. У 1974 годзе скончыла небытаўскую васьмігодку, у 1978 годзе Лоеўскае педагагічнае вучылішча. А ў 1983 годзе філалагічны факультэт БДУ імя У.і. Леніна. У 1983-90 гг.працавала метадыстам у Доме літаратара, з 1990 года – у Беларускім фондзе культуры.
Пачала друкавацца ў 1974 годзе ў Хойніцкай раённай газеце «Ленінскі сцяг», потым у часопісах «Маладосць», «Полымя», «Беларусь», «Нёман». У 1985 годзе выйшаў першы зборнік яе вершаў «Колер Алёшыны».
Тэматыка вершаў Алы Канапелькі разнастайная: лёс народа, Радзімы, чалавек і зямля, чалавек і прырода. У лірыцы паэткі арганічна спалучаюцца асабістыя перажыванні, Народна-песенная сімволіка і фальклорныя матывы.
Родны мой краю!
Шляхі зарастаюць,
Нівы дзічэюць, імшэюць магілы,
Птушкі цябе стараной аблятаюць,
Краю мой мілы.
Мятліцкі Мікалай Міхайлавіч
Беларускі паэт Мікалай Міхайлавіч Мятліцкі нарадзіўся 20 сакавіка 1954 года ў вёсцы Бабчын Хойніцкага раёна. Бацькі, Міхаіл Яфімавіч і Валянціна Рыгораўна, працавалі ў мясцовым калгасе «Кастрычнік». У 1971 годзе М. Мятліцкі скончыў Бабчынскую сярэднюю школу. У 1971-76 гг. - студэнт аддзялення Беларускай Мовы і літаратуры БДУ імя У. і. Леніна. Пасля заканчэння БДУ працаваў у рэдакцыі газеты» Ленінскі сцяг", у 1969 годзе ўпершыню надрукаваў тут свае вершы. У студэнцкія гады друкаваўся ў часопісах «Маладосць», «Полымя», «Беларусь».
Увагу паэта прыцягваюць вострыя праблемы сучаснасці, мірныя будні краіны, яе працавітыя людзі, душэўная шчодрасць землякоў, гераічная памяць народа. Трывожным акордам у яго творчасці ўрываецца трагедыя Чарнобыля, разважанні над лёсам вяскоўцаў, якія апынуліся ў зоне адчужэння і былі адселеныя з дарагіх сэрцу месцаў.
Запалі, школа, святло,
Дзверы шырока расчыні.
Урок,якога тут не было,
Я правяду ў цішыні.
І не вакольна – прыблізна
Стану тлумачыць прадмет.
Гэта не лірыка –
Фізіка!;
Тэма – «Ядзерны свет».
***
Сонцам у шкло.
Побая прымерна-ядзерна
Б’ецца бяды крыло.
Дзесь на пастоі “Першынгі”
Цэляцца ў неба звычна.
Дзеці, мы першымі
Вывучым стронцый практычна...
Сачанка Барыс
Беларускі празаік Барыс Іванавіч Сачанка нарадзіўся 15 мая 1936 года ў вёсцы Вялікі Бор Хойніцкага раёна. У 1945 годзе Барыс Сачанка пайшоў у першы клас Вялікаборскай сямігодкі, пасля заканчэння якой вучыўся ў Хойніцкай сярэдняй школе № 1. а ў 1955 годзе паступіў на аддзяленне журналістыкі БДУ імя У,і.Леніна, якое скончыў у 1960 годзе. Працоўную дзейнасць пачаў у 1958 годзе ў часопісе»Вожык". Тут у суаўтарстве з Сіпаковым і Барадуліным пад псеўданімам Сібарсач размяшчаў вострыя і надзённыя крытычныя замалёўкі. У 1960-76 годзе працаваў рэдактарам часопісам «полымя», дзе яму першаму давялося чытаць і рэдагаваць «Палескую хроніку» Івана Мележа. У 1976-86 гг. сакратар праўлення СП Беларусі. З 1986 года загадчык рэдакцыяй у выдавецтве «Мастацкая літаратура», з 1993 года галоўны рэдактар БелЭн.
Лаўрэат Дзяржаўнай прэміі БССР імя Я. Коласа (1982 год за кнігу прозы «ваўчыца з чортавай Ямы», 1978), Літаратурнай прэміі імя Івана Мележа (1991 года за кнігу «сняцца сны пра Беларусь...»).
Пачаў друкавацца ў 1956 годзе ў часопісах «Маладосць», «Полымя», «Беларусь».